Ajuin geel

De ajuin heeft een rijke geschiedenis als levensmiddel. Vijf millenia reeds consumeert de mens het gewas als groente of kruid. De oorsprong van ui situeert zich in het Midden-Oosten. Van daaruit zou de uienteelt zich hebben verspreid in oostelijke en westelijke richting.

Ajuin werd niet altijd even hoog ingeschat: tijdens de middeleeuwen (en ook later) beschouwde de bourgeoisie het als een minderwaardig voedingsmiddel. Omwille van de penetrante geur werd ui systematisch uit het menu geweerd. Tegenwoordig wordt ui zowat overal ter wereld verbouwd.

Rauwe ajuin bevat eigenschappen die bacteriën in de mond helpen bestrijden. Gekookte, gebakken of gestoomde ajuin bevat dit antibacteriële effect veel minder. Uien danken hun werkzaamheid aan de stoffen polyfenolen en quercetine, beiden sterke antioxidanten.  Ajuin zit ook barstensvol vitamine C (vooral bosuitjes en bieslook), B6 en B11, mineralen zoals molybdeen, mangaan, kalium en triptofaan (een aminozuur).